درمان اضطراب اجتماعی

علــت قطعــی اختــال اضطــراب اجتماعــی ناشــناخته اســت؛ امــا محققــان بــر ایــن باورنــد کــه عــدم تعــادل شــیمیائی در برخــی بخش هــای مغــز کــه تنظیــم کننــده تفکــر و خلــق انــد، بــه ایــن اختــلال دامــن مــی زنــد. چیــزی کــه محققــان دربــاره اختــال اضطــراب اجتماعــی مــی داننــد ایــن اســت کــه ایــن بیمــاری ارثــی اسـت و در بعضـی هـا بعـد از تجربـه یـک رویـداد آسـیب زا در دوران کودکــی اضطــراب و تــرس بوجــود مــی آیــد.

مبتلایان بـه اختلال اضطـراب اجتماعـي تـرس شـدید و فلـج کننـدهای را در موقعیتهایـی ماننـد دیـدار یـک فـرد جدیـد، صحبـت در جمـع، خـوردن غـذا در رسـتوران، صحبـت کـردن بـا تلفـن در خانه و محـل کار بویـژه اگـر کسـی مکالمـات آنهـا را بشـنود و انجـام کار در حضـور دیگـران تجربـه میکننـد. کسـانی کـه بـه اختلال اضطراب اجتماعـی دچارنـد اغلـب تـرس و اضطراب شـدیدی را قبـل، در حین و بعـد از موقعیتهـای اجتماعـی یـا عملکـردی تجربـه میکننـد.

بیماران مبتال به اختلال اضطراب اجتماعی معمولا به بیماری های دیگر نیز مبتلا هستند. بیماریهای شایع مرتبط با این اختالل عبارت از: افسردگی، اختالل پانیک و سوءمصرف مواد و الکل. داروهایی وجود دارد که میتواند اختالل اضطراب اجتماعی و بیماریهای مرتبط با آن را هدف قرار دهد. سوءمصرف مواد و الکل را هم میتوان با دارو، مشاوره و حمایت گروههای خودیاری مدیریت کرد. تعجب آور نیست که بعد از سالها احساس اضطراب، سردرگمی و انزوای اجتماعی فرد به افسردگی مبتال شود. در واقع، اضطراب اجتماعی و افسردگی علائم مشابهی مانند، حالت تهوع، عزت نفس پائین و حساسیت نسبت به انتقاد دارند.

اختلال اضطـراب اجتماعـی یـک بیمـاری پزشـکی و قابـل درمـان اسـت. اگـر فکـر میکنیـد بـه ایـن اختلال دچار هستید حتمـا با پزشـکتان دیـدار کنیـد. دربـاره همـه علائم با پزشـک صحبـت کنید. پزشـک به منظـور بررسـی احتمـال هـر نـوع بیمـاری جسـمی، از شـما میخواهد تا برخـی آزمایشهـای فیزیکـی را انجـام دهیـد. وقتی مشـخص شـود که علائم ناشـی از بیماریهای جسـمی نیسـت، پزشـک دربـاره روشهای درمـان اختلال اضطـراب اجتماعـی بـا شـما صحبـت خواهد کـرد. اگر الـکل یـا مـواد مصـرف میکنیـد با پزشـکتان صـادق باشـید. مبتلایان بـه اختلال اضطـراب اجتماعی ممکن اسـت به منظور غلبـه بر اضطراب ناشـی از شـرکت در اجتماعـات یـا انجـام کاری در حضـور دیگـران از الـکل یـا مـواد اسـتفاده کننـد. ایـن را بدانیـد کـه الـکل و مـواد معمولا اضطـراب را شـدیدتر میکند.

خبــر خــوش اینکــه، اختــلال اضطــراب اجتماعــی قابــل درمــان اسـت. در درمـان ایـن اختلال، دو روش درمانـی مـورد اسـتفاده قـرار میگیــرد: دارو درمانــی و درمــان روانشــناختی. مهـم اسـت کـه بـا پزشـکتان دربـاره همـه علائم (مثـل، سـرخ شــدن و لــرزش دســت هــا) و افــکاری کــه در حیــن موقعیتهــای اجتماعـی و عملکـردی داریـد، صحبـت کنیـد. بدیـن ترتیـب پزشـک میتوانــد روش درمانــی مناســب را انتخــاب کنــد. همچنیــن مهــم اسـت کـه دربـاره مصـرف هـر نـوع دارو، مـواد و الـکل بـا پزشـکتان صحبــت کنیــد، چــرا کــه ممکــن اســت بــا داروهــای تجویــز شــده بـرای درمـان تداخـل کننـد.

درمـان شـناختی ـ رفتـار(CBT) : ایـن روش بـه بیمـار کمـک مــی کنــد تــا افــکار ناکارآمــد (ماننــد، دســت کــم گرفتــن خــود یــا ایـن فکـر کـه دیگـران از فـرد انتقـاد مـی کننـد یـا بـه او نـگاه مـی کننـد) را شناسـایی و بـا افـکار منفـی مقابلـه کنـد. آمـوزش مهـارت های اجتماعـی: در این روش به فـرد فرصت داده میشـود تـا بعضـی موقعیتهـای اجتماعی تـرس آور را تصـور و تمرین کنـد (مثلا، دریافـت انتقـاد یا تشـویق، ملاقات با افـراد جدیـد) و بعد نحـوه مدیریـت این تـرس و اضطرابهـا آموزش داده میشـود.

گروه درمانی: این روش به فرد کمک میکند تا اعتماد به نفس خود را در موقعیتهای اجتماعی و عملکردی بدست آورد. در این روش فرد با حضور در یک مجموعه اجتماعی که در آن از قضاوت کردن خبری نیست، درباره نگرانی ها و مسائل خود صحبت میکند.

پزشک به شما کمک میکند که بهترین گزینه درمانی را انتخاب کنید. برای شما که به اختالل اضطراب اجتماعی دچارید، شاید صحبت با پزشک دشوار باشد اما یادتان باشد که پزشک برای کمک به شما و بهتر شدن حالتان اینجاست. اختالل اضطراب اجتماعی یک بیماری پزشکی است و روش هایی در دسترس است که به شما کمک می کند تا بر افکار و احساساتتان کنترل داشته باشید.

همانطــور کــه دربــاره داروهــای دیگــر صــدق میکنــد، دارو درمانـی ممکـن اسـت بـا عـوارض جانبـی همـراه باشـد. بـا پزشـکتان دربــاره هــر عارضــه جانبــی کــه تجربــه میکنیــد، صحبــت کنیــد. پزشــک میتوانــد ایــن عــوارض را حــذف یــا بــه حداقــل برســاند. هرگـز مصـرف دارو را بـدون اطـاع پزشـک قطـع نکنیـد. اگر پزشـک تصمیــم بگیــرد کــه دارو را قطــع کنــد، بهتریــن روش ممکــن را بــه شــما توضیــح میدهــد. قطــع زود هنــگام دارو مــی توانــد بــه عــود علائـم منجــر شــود.