افسردگی یک قطبی

افسردگی به طور گسترده اختلال خلق انگاشته شده است، اما این نوعی ساده انگاری است. عملا چهار مجموعه نشانه در افسردگی وجود دارد. علاوه بر نشانه های خلقی و هیجانی، ، نشانه های فکری یا شناختی، نشانه های انگیزشی و نشانه هلای جسمانی یا تنی وجود دارند.لازم نیست یک نفر تمام این نشانه ها را داشته باشد تا به درستی افسرده تشخیص داده شود، بلکه هر چه او نشانه های بیشری داشته باشد و هر چه یک مجموعه از نشانه ها شدید تر باشد، بیشتر می توانیم  مطمئن باشیم که او به افسدگی مبتلا است.

نشانه های هیجانی

غم برجسته ترین و فراوان ترین نشانه ی هیجانی در افسردگی است. غم آنچنان بر زندگی یک بیمار حاکم بود که او تقریبا در تمام ساعات بیداری خود گریه می کرد.فقدان مسرت، از بین رفتن شادی زندگی تقریبا به میزان غم در افسردگی فراگیر است. فعالیت های که موجب خشنودی می شدند، کند و یکنواخت می شوند. بی علاقگی معمولا در آغاز فقط در چند فعالیت، مثل کار وجود دارد. اما زمانی که شدت افسردگی گسترش می یابد بی علاقگی عملا به هر فعالیتی که فرد انجام می دهد گسترش می یابد.

نشانه های شناختی

فرد افسرده به صورت کاملا منفی درباره ی خودش فکر می کند. این افکار منفی نظر او را نسبت به خودش و آینده تحت الشعاع قرار می دهند. نظر منفی نسبت به خود با تاکید بر ناتوانی های فردی است، عزت نفس کمی دارند و خود را حقیر، بی کفایت و نالایق می دانند. او باور دارد که فاقد ویژگی های لازم برای موفقیت در آینده هستند، این افراد افسرده نه تنها عزت نفس کمی دارند، بلکه خود را سرزنش کرده و به خاطر  مشکلاتی که از آن ها متاثر می شوند احساس گناه می کنند. جز دوم اعتقاد به آینده ی نومیدانه است. علاوه بر احساس منفی و گناه نسبت به خود، فرد افسرده تقریبا همیشه آینده را با بدبینی و نومیدی زیاد می بیند. او معتقد است که اقدامات وی، حتی اگر بتواند از عهده ی آن ها برآید، محکوم به شکست هستند. برای مثال زمانی که درمانگر یک خانم افسرده که پبدا کردن شغل برای تو خوب است فرد افسرده گفت به من شغل نمی دهند زمانی که روانشناس یادآور شد به بیمار افسرده که دکتر است او گفت حتی اگر مرا استخدام کنند، بعد از مدتی اخراجم خواهند کرد. در واقع موانع جزئی بر سر راه فرد افسرده بر طرف نشدنی به نظر می رسد. به نظر می رسد که بیماران افسرده قبول ندارند که پاسخ آن ها می تواند روی نتایج تاثیر بگذارد.

نشانه های انگیزشی

افراد بر اساس میزان بر انگیختگی با هم فرق دارند، ما اغلب می توانیم صبح از خواب بیدار شویم و سر کار برویم و همچنین می توانیم کاری برای سر گرم کردن خودمان شروع کنیم اما افراد افسرده در شروع کردن یک فعالیت بسیار ناتوان هستند، مدیر تبلیغات ابتکار خود را برای فروش از دست می دهد، استاد دانشگاه نمی تواند متن خود را برای سخنرانی آماده کند. در حالت شدید عدم شروع پاسخ، فلج ارده است. چنین بیماری حتی نمی تواند خود را برای انجام کارهایی که برای زندگی ضروری هستند وا دارد. در افسردگی حاد ممکن است کندی روانی حرکتی وجود داشته باشد که طی آن حرکات کند می شوند و بیمار بیش از اندازه اهسته راه می رود و صحبت می کند. این عدم شروع پاسخ نه تنها در رفتار های حرکتی بلکه در فعلیت های شناختی نیز رخ می دهد.

نشانه های بدنی

شاید موذیانه ترین نشانه ها در افسردگی، تغیرات جسمانی باشند، زمانی که افسردگی وخیم تر می شودف تمام لذات زیستی و روانی که زندگی را با ارزش می سازند، از بین می روند.از دست دادن اشتها در افراد افسرده رایج است( در افسرگی آتیپیک پرخوری را شاهد هستیم). در افسردگی متوسط و شدید کاهش وزن را شاهد هستیم( در افسردگی آتیپبک افزایش وزن) ممکن است مشکل در به خواب رفتن داشته باشد و یا این که صبح زود از خواب بیدار شود و دیگر نتواند بخوابد. ضعف و خستگی در بین این افراد رایج است.

به طور کلی افسردگی شامل مجموعی از نشانه های بالا است، این به آن معنی نیست که که تمام علائم بالا برای تشخیص افسردگی لازم است بلکه فقط موارد لازم و کافی تعیین کنند تشخیص افسردگی است.