فروضه های انطباقی چیست؟

ما اغلب میلی به رها کردن یک باور نداریم، مگر اینکه بتوانیم باور مفیدتری را جایگزین آن کنیم. فرد از طریق چالش با مفروضه ها، معیارها و ارزش های ناسازگار، می تواند مفروضه های جدیدتر، انعطاف پذیرتر و واقع بینانه تری را در ذهن خود شکل دهد. اغلب این مفروضه های جدید در قالب جملات ترجیحی بیان می شود، نه قواعد تزلزل ناپذیر و تحکم آمیز. مثلا به جای جمله ی “من باید هر کاری را بی عیب و نقص انجام دهم”، از معیار انطباقی تری مثل “اگرچه داشتن معیارهای بالا خیلی خوب است، اما بهتر است انسان خودش را بدون توجه به کاری که انجام داده است، بپذیرد و قبول داشته باشد” یا “من دوست دارم بهترین باشم، اما این کار همیشه امکان پذیر نیست” یا “من می توانم رضایتم را در کارم پیدا کنم”.

معمولاً معیارهای ناسازگار به طور ضمنی حالت همه یا هیچ دارند، مثل من همیشه باید موفق شوم. چنین معیاری با خودانتقادگری و قضاوت سویمندانه نسبت به دیگران همراه است (کلمات همیشه و هیچ وقت نشانه های رایج اين گونه جملات هستند). معیارها، ارزشها و مفروضه های جدید به جای اینکه حالت طردکننده و قضاوتی داشته باشند، میتوانند انعطاف پذیر، تمایزیافته و عمل محور باشند. علاوه براین، معیارهای جدید بر یادگیری و رشد انسان تأکید میکنند، مثل وقتی که با یک مشکل روبه رو می شوم، بهتر است به فکر راه حل سودمندی برای آن باشم .
بسیاری از اوقات در ذهن مان مفروضه ها و قواعدی داریم که دستیابی به آنها غیرممکن می شود، مثل من باید همیشه موفق باشم یا من باید مورد تأیید همه مردم قرار بگیرم. هدف ما این است که مفروضه ها و قواعد قدیمی شما را رها کنیم و سنگ بنای مفروضه ها و قواعد جدیدی در ذهن شما پایه ریزی کنیم. به عنوان مثال این قاعده را که من باید همیشه هرکاری را خیلی عالی انجام بدهم را رها کنیم و به جای آن قاعده یا معیار جدیدتری را بکار بگیریم، مثل من دوست دارم هر کاری را خوب انجام بدهم، اما اشتباه در کار نیز گریزناپذیر است. میتوانم به جای انتقاد بی رحمانه به خودم، کارم را بپذیرم و به فکر کسب تجربه باشم.
بسیاری از مفروضه ها بیش از متوقعانه و سازش ناپذیر هستند. اگر افراد هنگام روبرو شدن با تکالیف چالش برانگیز، به جای اینکه تکالیف را به عنوان امتحان یا ارزیابی در نظر بگیرند، آن را تجربه ی یادگیری یا فرصت ارضای کنجکاوی بدانند، می توانند پشتکار بیشتری نشان دهند. انتظارات کمال گرایانه می تواند در راه دستیابی به اهداف، سنگ اندازی کنند. فردی که انتظارات کمال گرایانه دارد، ممکن است با اولین ناکامی یا شکستی که تجربه می کند، ناامید شود و دست از کار بکشد.
گاهی افراد معتقدند که معیارهای توقع گرایانه و خودانتقادگرایانه ی آنها، مولفه ی ضروری و جدایی ناپذیر دستیابی به اهدافشان محسوب می شود. علاوه بر این انتقادگری زیاد می تواند کنجکاوی را کاهش دهد. انتقادگری زیاد باعث می شود تکالیف راحت و ساده به وظایف و کارهای طاقت فرسا تبدیل شوند. معمولا افراد در انتخاب مفروضه های جایگزین با این مشکل روبرو می شوند که آنها را نوعی راحت طلبی می دانند که آنها را در دام بی مسئولیتی، تنبلی و تن آسایی می اندازد. در نهایت به مزایای این مفروضه های جدید فکر کنید. چه سودی در باورهای غیر قابل انعطاف وجود دارد که به شما کمک می کند؟ چقدر دلتان می خواهد این باورها را عوض کنید؟