کد خبر: 1462
تاریخ انتشار: اسفند 17, 1399

مراقبه ی معنوی

مراقبه ی معنوی

مراقبه ی معنوی

مراقبه و بهشیاری

مراقبه می تواند کاربردهای روانشناختی و معنوی فراوانی داشته باشد. یکی از مهمترین کاربردهای روانشناختی آن تن آرامی است. مطالعات نشان می دهند که مراقبه می تواند فشار خون، برانگیختگی سیستم عصبی سمپاتیک و همچنین میزان کورتیزول را کاهش دهد. یکی دیگر از فایده های مراقبه، رشد مراقبه ی ذهنی که عبارت است از آگاهی از تمام تجربه ها و وقایعی که در اطراف ما و در زمان حال اتفاق می افتد. این آگاهی توسط مراقبه ی توجهی که برای رشد خود مراقبه گر طراحی شده، پرورش می یابد، این خود مشاهده گری درست مانند ابرهایی که در آسمان شناور هستند افکار و احساسات را مشاهده می کنند.

دیگر آن که مراقبه می تواند از طرریق اجتناب از دغدغه های معمول روزانه کاربرد های روانی-معنوی از قبیل پرورش “حس آرامش درونی، هماهنگی و خلصه ی مربوط به رشد معنوی را به همراه داشته باشد”

انواع مراقبه که از طریق مذاهب شرقی به وجود آمده اند عبارتند از:

  1. مراقبه ی متمرکز، در آن مراقبه گر بر روی یک موضع خاص از قبیل هشیار بودن در مورد تنفس تمرکز می کند. این نوع مراقبه همان نوع فنی است که در بهشیاری مورد استفاده قرار می گیرد در بهشیاری تلاش می شود فرد با تمرکز بر یک موضوع خاص مانند تنفس یا تمرکز بر بخشی از بدن و حرکت از آن بخش به بخش های دیگر فرد را از دغدغه های روزمره ی خود دور کند و درواقع به سمت احساسات و پذیرش این احساسات سوق دهد.
  2. مراقبه ی توجهی، که در آن مراقبه گر بر روی هر موضوعی که اتفاق می افتد از قبیل افکار، احساسات و تصاویر ذهنی تمرکز می کند،مراقبه ی متعالی که در آن مراقبه گر به یک عبارت مذهبیی تمرکز می کند

ذهن آگاهی و بهبود درد

مذاهب شرقی همچنین مراقبه هایی دارند که به جای تمرکز صرف به فرایند های ذهنی به محتوا تاکید می کنند. برای مثال، دین بودا مراقبه هایی را پیشنهاد می کند که برای تقویت ترحم، خود دوستی و شادی مفید است.مذاهب غربی نیز رویکررد های خاصی را برای مراقبه به وجود آورده اند. برای مثال، مراقبه ی مسیحی شامل مراقبه بر روی باور ها، یا متون مذهبی، یا ارتباط با وجود الهی می شود.

در کار بالینی عموما تنها دو نوع اول مراقبه یعنی مراقبه ی متمرکز و توجهی را آموزش می دهیم، زیرا آن ها مستقیما مربوط به مقابله با استرس هستند. هیچ یک از این دو نوع مراقبه محتوای مذهبی خاصی ندارد در نتیجه می توان آن را برای افراد متفاوت که از فرهنگ های متفاوت هستند مورد استفاده قرار داد. تعداد زیادی از افراد از مذاهب شرقی چیزی ندارند و تمایل ندارند که بداند و سوال می شود که بدون اطلاع از پایه مذهب شرقی می توان از این نوع مراقبه ها استفاده کرد و پاسخ ما قطعا آری است، به عبارت دیگر از این مراقبه می توان فقط به عنوان تکنیک های روانشناختی برای مشاهده ی فرایند های ذهنی استفاده نمود.

ساختار استفاده ی بالینی از مراقبه عمئما همچون بهشیاری است که با مراقبه ی متمرکز شروع میشود در واقع به طور کلی می توان گفت که فنون استفاده شده در بهشیاری و بهشیاری بر اساس کاهش استرس کاملا التقاطی از فنون مراقبه به همان سبک و سیاق مورد استفاده در مداخلات روانشتاختی است در دوره های بهشیاری نیز تمرینات با مراقبه ی متمرکز یعنی تمریناتی مانند تمرکز بر تنفس و رد مرحله های بعدی با تمرکز بر احساسات تمرینات ادامه میابند که در واقع این تمرینات از نوع مراقبه ی توجهی است. روند به این صورت است که با مراقبه ی متمرکز با آموزش آگاهی از تنفس فرد را برای مراقبه توجهی آماده می کند.مراقبه توجهی تنفس را به عنوان یک تکیه گاه و قدم اساسی می پندارد و همزمان مراقبه گر را آموزش می دهد تا فرایند های ذهنی که در توجه و تمرکز اختلال ایجتد می کند را شناخته و آن ها را به درستی از یکدیگر تمییز دهد.به این معنا، مراقبه ی متمرکز باعث ایجاد آگاهی جزئی و اختصاصی از تنفس می شود، در حالی که مراقبه ی توجهی به ایجاد آگاهی کلی تر و گسترده تری از سرگردانی های ذهنی کمک میکند.

این دو سبک مراقبه و اهداف این دو سبک در واقع پایه های اساسی ،بهشیاری امروزی و دوره های مختلف بهشیاری که با اهداف مختلفی همچون کاهش استرس، شادی، تجربه ی واقعی احساسات و بهشیار بودن است را تشکیل می دهد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

یک × چهار =