تعارض و حل تعارض

تعارض یک بخش اجتناب ناپذیر از زندگی زناشویی است و هنگامی پیش می‌آید که هر کدام از زوج‌ها عقاید، علایق،  نیازها و خواسته‌های متفاوتی دارند. تعارض اگر به شیوه‌ای سازنده حل و فصل شود می‌تواند موجب تقویت روابط، درک عقاید، احساسات، نیازها و افزایش توانایی حل مشکل شود؛ ولی در غالب موارد تعارض به شکل موثری حل نمی‌شود و موجب مشاجره، دعوا و خشونت می‌گردد و رابطه را تخریب می‌کند. شایع‌ترین منابع تعارض عبارتند از: پول و مسائل مالی، کیفیت ارتباط و مسایل جنسی، خانواده همسر، تقسیم کارهای روزانه، تربیت فرزندان، مصرف سیگار؛ الکل و مواد، وضعیت ظاهری و تفاوت‌های فرهنگی.

همیشه موضوع تعارض روشن نیست گاهی موضوع مخفی وجود دارد که پشت موضوع آشکار پنهان است و مورد بحث قرار نمی‌گیرد. موضوعات مخفی اهمیت زیادی در روابط زناشویی دارند چون بازتاب انتظارات، نیازها و احساسات ابراز نشده است که منجر به بروز بحث و جدل‌های بی‌فایده در مورد موضوعات تکراری می‌شود و به احساس صمیمیت صدمه می‌زند.

سبک رقابتی، جنگ و دعوا در زوج ها:

 هدف این سبک، کسب قدرت و برنده شدن به قیمت زیر پا گذاشتن حقوق و خواسته‌های دیگری است و معمولا از روش‌های پرخاشگری و گاه پرخاشگری منفعل برای نیل به هدف استفاده می‌شود.

اطاعت و تسلیم: 

ویژگی چنین سبکی رفتار غیر قاطعانه و سلطه‌پذیر است. هدف، حفظ رابطه و آرامش به قیمت صرف نظر کردن از

خواسته‌ها و امیال خود به نفع خواسته‌ها و نیازهای دیگری است.

سبک اجتنابی در مشاجره ها:

در این سبک نیازها و خواسته‌ها ی هیچکدام از زوجین برطرف نمی‌شود. و فقط از مواجهه با تعارض اجتناب می‌شود.

سبک همکاری‌کننده: 

در این سبک ضمن احترام به حقوق و امیال خواسته‌های یکدیگر بدنبال راه‌حلی هستید که مورد توافق هر دو طرف باشد.

برای حل سازنده تعارض رعایت یک سری قواعد زمینه‌ای ضروری است: دیدگاه و نیازهای دو طرف به یک اندازه اهمیت و اعتبار دارد؛ کارکردن مثل دو همکار ضروری است؛راه حل خوب راه‌حلی است که برای هر دو زوج قابل پذیرش است ؛رعایت اصول ارتباط سالم وقتی بحث بالا می‌گیرد ضروری است؛ وقتی یکی یا هر دو زوج علائم عصبانیت را نشان می‌دهد متوقف کردن بحث و موکول کردن آن به زمانی دیگر ضروری است؛ حل تعارض باید در زمان و مکان مناسبی صورت گیرد؛ در هنگام حل تعارض، ارتباط سالم و مثبت از اصول بسیار ضروری و کلیدی است که بدون رعایت آن هرگونه تلاشی برای حل تعارض به شکست می‌انجامد.

می‌شود زمانی دیگر ضروری است؛ حل تعارض باید در زمان و مکان مناسبی صورت گیرد؛ در هنگام حل تعارض، ارتباط سالم و مثبت از اصول بسیار ضروری و کلیدی است که بدون رعایت آن هرگونه تلاشی برای حل تعارض به شکست می‌انجامد. در هنگام حل تعارض سه الگوی گفتگو وجود دارد، گفتگوی مخالفت جویانه که هر وقت یکی چیزی می‌گوید دیگری مخالفت می‌کند و نشان می‌دهد که حرف‌های او اشتباه و غیر منطقی است این افراد مرتب نظرات هم را رد می‌کنند و سعی در اثبات نظر خود دارند. این نوع گفتگو منجر به درگیری می‌شود. گفتگوی موازی که در این گفتگو هر کس حرف خود را می‌زند و ارتباط کمی بین صحبت‌ها وجود دارد و تعارض حل نمی‌شود. گفتگوی همکارانه که هر دو نفر به طور متناوب صحبت می‌کنند و گوش می‌دهند و صحبت‌های هر کدام پاسخی به حرف‌های دیگری است و به آن مرتبط است، در چنین گفتگویی هر دو نفر احساس رضایت می‌کنند و به حل رضایت بخش موضوع منتهی می‌شود.

در هنگام گفتگو تند تند صحبت نکنید و تقارن را حفظ کنید. هر چه بحث هیجانی‌تر و حساس‌تر باشد آرام‌تر صحبت کنید این کار مانع از ایجاد سوء تفاهم‌های شدید هیجانی. اجازه دهید همسرتان نیز تاثیری برابر در مکالمه داشته باشد، زیرا اگر این تقارن به هم بخورد یک نفر تسلط یافته و بحث را در دست می‌گیرد و دیگری احساس می‌کند قدرت زیادی ندارد و خواسته هایش شنیده نمی‌شود و یا جدی گرفته نمی‌شود. تقارن در یک گفتگو به عواملی همچون میزان صحبت کردن زوج؛ سرعت تکلم و بلندی صدا، تاکیدبر تقدم، پرشور و با حرارت بودن آن بستگی دارد.در هنگام حل کردن مشکل یا اختلاف نظر، موضوع و نکات اصلی را به طور خلاصه بیان کنید. خلاصه باید شامل همه نکاتی باشد که هر دو نفر مطرح کرده‌اند و حاکی از آن است که دیدگاه‌ها و نقطه نظرات هر دو جدی گرفته شده است.